₁(chemisch element ‘vanadium’; symbool = V; atoomnummer = 23)
₂(hard, staalblauwzilvergrijs overgangsmetaal)
₃(vernoemd naar de Scandinavische godin van de vruchtbaarheid, Vanadis aka Freyja)
₄(Limburgs kunstenplatform en - collectief op zoek naar (muzikale, modieuze en cinematografische) rauwheid, uniciteit en experiment)
De parallellen tussen de wondere wereld van de chemie en het al even wonderlijke – lichtjes ontvlambare – kunstenuniversum van V23 zijn treffend. Diep de parallellen nog wat verder uit en het wordt zelfs een tikkeltje dreigend wanneer termen als ‘staal’, ‘hoge snelheid’, ‘uiterst giftig’, ‘katalysator’ en ‘nucleair’ de revue passeren.
Niet dat het collectief V23 daar enigszins rouwig over is. “We willen niets claimen, maar we willen wél ons f****** ding kunnen doen. Als er mensen zijn die dat niet appreciëren, no worries. We blijven even goede vrienden. Laat ons gewoon die grenzeloze wereld blijven verkennen, en come and say “hi” if you want to.”
“If you want to, and if you dare to,” zeggen Koby Ignoul en Cell Van Lommel bijna in koor, twee (van de vier) stichtende leden van V23.
cellvl en Ruby van V23 in De Serre, een afsluitend zomerfeestje in het Hasseltse Begijnhof om nooit meer te vergeten.
Foto: fiu ghysels
Durf en creatieve vrijheid dus, dat primeert? “Onder andere! Wat wij willen bereiken, gaat over zoveel meer dan uitsluitend die zaken. Het gaat ook over vriendschap, openheid, vooruitstrevendheid, een safe space en samenhorigheid, met een vlaag van extremiteit die in de bedding verweven is.” Grenzeloos, quoi.
4V + 5O₂ -> 2V₂O₅
Degenen die al ooit met V23 in contact zijn gekomen – in De Serre bijvoorbeeld, via sociale media of in een andere hoedanigheid – zullen die bewoordingen wel kunnen beamen. Hoewel de beats, blieps en het gekraak aan een razendsnel en wrijvingsgevoelig tempo op de toeschouwers worden afgevuurd, staat verbondenheid tijdens de events van het kunstencollectief centraal. “Als het nice is, is het gewoonweg nice, hoe bandeloos en verregaand het ook moge klinken. Ieder element moet zichzelf kunnen zijn, of het nu gaat over de achterban van V23, de artiesten, de geïnteresseerden of de sideliners.” Net als de talloze chemische reacties – via oxidatie, zuur-base-reacties of redoxreacties – waaraan vanadium kan worden onderworpen, jaagt V23 dus tig manieren na om zichzelf op van de anderen te onderscheiden. “Mensen moeten nu en dan eens door elkaar worden geschud, op een lichtjes irriterende – maar bevrijdende – manier.”
(on)vruchtbare grond
Als de vergelijkingen met de chemische stof al verscheidene overeenkomsten hebben bekrachtigd, borrelen andere termen zoals DIY, rauw, industrieel en daadkracht ook op. Wat is een organisatie zoals V23 immers zonder enkele fantastische toonaangevende voorbeelden?
“Natuurlijk willen we – net zoals andere toporganisaties – de lat steeds hoger leggen. We willen uiteraard doorgroeien en meer mensen aantrekken. Los daarvan blijft onze heimat levensbelangrijk.” Die vitale heimat – en bijgevolg de eerste, fundamentele inspiratiebron van het collectief – is Limburg, een provincie die langzamerhand haar culturele blik – doordrongen van ondergrondse mijntunnels, interculturele connectie en weidse natuurpracht – aan het verbreden is. Dat is toch zo, nee? “Het is niet altijd even gemakkelijk, hier in Limburg,” geven Ignoul en Van Lommel onmiddellijk toe. “Soms hebben we het gevoel dat het een eindeloos gevecht tegen de bierkaai is terwijl we zoveel mogelijkheden zien: leegstand die we tijdelijk tot iets unieks kunnen omtoveren, verlaten gebouwen die we als uitvalsbasis of eventlocatie kunnen gebruiken, etc. We willen wel, maar we botsen vaak op weerstand. Wat doodjammer is, zeker als je vaststelt dat er in een (groot)stedelijke context dikwijls meer beweegt.”
Ytem en Escha spelen het Hasseltse Begijnhof aan flarden.
Foto: fiu ghysels
Die beweging – en de tweede inspiratiebron voor V23 – ontspruit zich vanuit een bevlogen tegenstrijdigheid en experimentele geestdrift die in (groot)steden vaker wordt opgezocht. Organisaties zoals het teloorgegane FFORMAT (BXL), het “brakke, maar oh zo coole” Supervue Festival (Liège) en “de wervelende” nachtclub Bassiani (Tbilisi, Georgië) hebben onbewust hun steentje bijgedragen tot de samenstelling van het DNA van V23. De wil om uit schijnbaar dorre grond iets vruchtbaars en spannends te creëren, is groot bij Ignoul en Van Lommel. “Zulke culturele verenigingen vertonen lef en durf, iets wat we alleen maar toejuichen én waar we ons ook deels mee vereenzelvigen, zonder ónze eigenheid kwijt te spelen. Een club zoals Bassiani is het summum van wat we met V23 willen verpersoonlijken: bewogen, vlijmscherp en aardedonker.”
onontdekt, rauw materiaal
V23 is dus véél, en koestert de ambitie ook om veel te willen blijven (zijn en doen). Naast de samenwerkingen met De Serre (het afsluitingsfeestje in het Hasseltse Begijnhof deed de stad kortstondig op haar grondvesten daveren), de toekomstige release van een compilatiealbum en persoonlijke merchandise, een eigen radiokanaal (RADIO V23 op Soundcloud) en de vurige ambitie om onbekende, ruwe diamanten aan te trekken, verlangen Ignoul en Van Lommel ernaar om de grenzen nog wat verder te verleggen. “We willen zaken blijven programmeren die enerzijds niet te beschrijven vallen, zonder die unieke, intrinsieke herkenbaarheid uit het oog te verliezen. Anderzijds willen we als organisatie het maatschappelijk engagement niet uit de weg gaan. V23 moet een “plek” blijven waar iedereen zich thuis voelt, en waar kunstzinnig lef de hemel in wordt geprezen. Een “oord” waar – net zoals in Bassiani – sociale, artistieke en culturele barrières worden gesloopt. Yep, dat zullen we (proberen) waar (te) maken.”
‘Vanadium’, u zult het nooit meer vergeten: V23.
Auteur: Thibault Winants